Maddin miksuje gatunkowe dysonanse, zamieniając je w jedną, przedziwnie harmonijną, zawiesistą masę. Oddaje tym samym hołd swoim bogom. I choć nie spotykamy się przy tym samym ołtarzu, przyglądałem się wybuchom wulkanicznego geniuszu z obrzydliwą przyjemnością. Bez wątpienia, wizualne arcydzieło, przypominające widzowi...

Fragment filmu, do obejrzenia tutaj (śmiało, z pierwszych 30 min, nie zdradza nic)
https://www.youtube.com/watch?v=8YQw6KLJGf8

Zespół Sparks przed zabraniem się za film Annette z Caraxem dało taką oto
perełeczkę Guy Maddinowi

https://www.youtube.com/watch?v=MTxCuU4iC70