Umieszczam tu Najzabawniejsze Dialogi (to jeszcze oczywiście nie wszystkie). Staram się umieścić je na stałe na stronie pod "Recenzje", ale boję się, że Jaśnie Oświeceni Weryfikatorzy nie wyrażą na to zgody. Umieszczam je więc tutaj by już teraz każdy fan serialu mógł się nimi nacieszyć. Jeśli Wam się spodoba to z radością umieszczę ich więcej, bo mam ich trochę... Wielki Buziaczek Słoneczka :-)
PS. Będę wdzięczna jeśli zechcecie ująć się za mną w sprawie umieszczenia ich na stronie pod "Recenzje"
* * *
Birkoff wprowadził kod wyłączający bombę.
Szef: Działa?
Birkoff: Chyba tak.
Szef: Co znaczy "chyba"?
Birkoff: Będziemy pewni za 20 sekund.
* * *
Szef postanowił jednak uratować Michaela i wyciągąć go z rąk terrorystów.
Nikita: Dlaczego zmienił pan zdanie?
Szef: Ja też chcę mieć tu Michaela, jestem człowiekiem.
Nikita (ze śmiechem): Oczywiście!
* * *
Angie (Rosjanka która uratowała Michaela): Mówili, że w fabryce produkuje się broń chemiczną. Nasz rząd zaprzecza, więc to chyba prawda.
* * *
Michael przychodzi do domu Nikity akurat, gdy jest u niej Gray Wellman (dla nie wtajemniczonych - chłopak Nikity w dwóch odcinkach).
Nikita: Wybrałeś nieodpowiednią porę.
Michael: Od kiedy Ty o tym decydujesz? (udając jej krewnego przed Grayem oscentacyjnie całuje ją w policzek) Tęskniłem za Tobą!
Chwilę później.
Michael: Przepraszam za najście, próbowałem dzwonić, ale nic z tego (podchodzi do telefonu) Wyłączony, ciekawe jak to się stało.
Nikita: Wyciągnęłam wtyczkę.
* * *
Madeline torturuje więźnia.
Madeline: Prowadzi pan interesy z kimś z CIA. Chcemy znać jego nazwisko oraz czas i miejsce waszego nastepnego spotkania. Czy poda nam pan te informacje?
(Madeline aplikuje więźniowi truciznę i informuje, że jeśli nie poda mu szybko antidotum zostanie on trwale sparaliżowany)
Madeline: Proszę się nie spieszyć. To trudna decyzja. Ma pan całe...28 sekund.
* * *
Madeline mierzy z pistoletu do Kesslera
Kessler: Wygrałem!
Madeline: Ciekawy punkt widzenia.
* * *
Szef rozmawia z Nikitą o swoim synu Stephenie.
Szef: Nie miałem z nim kontaktu od kiedy skończył 7 lat. Jaki on jest?
Nikita: Zimny, twardy, bezwzględny i chciwy. Może być pan z niego dumny.
* * *
Stephen: Krótko mówiąc nie ufacie nam?
Michael: Krótko mówiąc.
* * *
Szef rozmawia z Nikitą o swoim synu Stephenie.
Szef: Co u niego?
Nikita: Czuje się dobrze.
Szef: Nie pytam o jego zdrowie!
* * *
Szef obiecał Nikicie, że postara się w zamian za pomoc w uratowaniu syna pomóc jej w ucieczce z Sekcji. Po wykonaniu przez Nikitę zadania oświadcza, że jest to niemożliwe.
Nikita: Jestem pewna, że bardzo się pan starał.
Szef: Byłabyś zdziwona.
Nikita: Byłabym absolutnie zszokowana gdyby pan kiwnął palcem w tej sprawie.
* * *
Madeline: Co mamy?
Birkoff: Zacznę od najważniejszego, nie mamy nic.
* * *
Nikita wychodzi z łazienki na jachcie Chandlera.
Chandler: Masz mokre włosy
Nikita: Musiałam OCHLAPAĆ SOBIE TWARZ (cała mokra, z włosów totalnie mokrych leje się woda :-D)
* * *
Chandler: Chcę dostać samochód, opancerzony. Kierowcę wybiorę sam.
Michael (najspokojniej w świecie): Nie.
Chandler: Nie?? To nie była prośba kolego, to rozkaz!
* * *
Michael: Przyszedłem Cię przeprosić
Nikita: Łatwo przewidzieć twoje ruchy Michael. Kłamiesz, potem przepraszasz, znów kłamiesz i znów przepraszasz. Możesz wymyśleć coś bardziej interesującego?
* * *
Nikita mierzy do Michaela z broni.
Nikita: Dlaczego nie miałabym cię po prostu zastrzelić? Dlaczego nie miałabym po prostu pociągnąć za spust?
Michael: Nie potrafię wymysleć żadnego powodu.
* * *
Szef: Najtrudniejszą dla nas sprawą jest podjęcie decyzji o konieczności wyeliminowania niewinnego człowieka.
Nikita: Eufemistyczne określenie morderstwa.
* * *
Birkoff siedzi jak zwykle przed komputerem i pracuje nad czymś.
Nikita: Kończysz już?
Birkoff: Wyglądam na takiego który gdzieś wychodzi?
* * *
Nikita nie może się pogodzić z tym jak Sekcja wykorzystuje lekko upośledzonego dostawcę pizzy - Rudiego.
Nikita: Nie zasługujesz na to Rudie...
Michael: Nie zapominaj o jaką stawkę tu chodzi.
nikita: Przepraszam Michael, to tylko chwilowy nawrót człowieczeństwa, przejdzie mi.
* * *
Sekcja przesłuchuje więźnia.
Więzień: Nie wiem gdzie jest bomba, ale mogę wam powiedzieć skąd będzie przekazywany sygnał, więc przyszyjcie mi ten cholerny palec!
* * *
Birkoff: Możesz mi ufać
Michael: Jeśli mnie zdradzisz, zabiję cię
Birkoff: Właśnie dlatego możesz mi ufać
* * *
Nikita jest zaskoczona gdyż Michael pozwolił by fanatyczny David Fanning zabrał swoją żonę (która przed nim uciekała wiele lat).
Michael (jakby się usprawiedliwiał): Jeśli sama go zabije dopiero wtedy poczuje się naprawdę wolna.
Nikita: Ona tak powiedziała czy ty w nią to wmówiłeś?
* * *
Nikita rozmawia z Terry - agentką, która jest w ciąży. Rozmawiają o innej agentce, która kiedyś w przeszłości urodziła w Seksji dziecko.
Nikita: Co z dzieckiem?
Terry: Nikt nie wie.
Nikita: Może znaleźli mu odpowiednią rodzinę...
Terry: Może tak,a może nie. Wiem tylko, że nie mamy tu żłobka.
* * *
Nikita, Terry oraz Mick Stoppel jadą limuzyną na przyjęcie na którym będą przeprowadzać misję. Nikita i Terry są ubrane nieco prowokacyjnie.
Mick: Chyba przesadziłyście z tymi ubrankami
Terry: Nie podobają Ci się?
Mick: Tam będą ludzie na poziomie, nie chcę się skompromitować
Terry: Na poziomie terrorysty, narkomana czy mordercy?
* * *
Mick: Ludzie których tam poznacie przyjdą się bawić. Jeśli nie będziecie wesołe zaczną się zastanawiać po co przyszłyście
Nikita: Nie martw się, będziemy absolutnie rozrywkowe
* * *
Michael: Gdzie byłaś?
Nikita: Tu i ówdzie
* * *
Walter dowiedział się, że Szef polecił zabić Belindę (ukochaną Waltera). Walter chwycił za pistolet i biegnie...
Birkoff: Walterze, przerażasz mnie!
Nikita:Co ty robisz?
Walter" Sam się o to prosił i dostanie za swoje
Nikita: Chyba nie chcesz zastrzelić Szefa?
Walter: Dostanie prosto między oczy!
* * *
Michael na skutek narkotyku stracił pamięć. Nikita stara się mu wyjaśnić kim jest.
Nikita: Tamci ludzie próbują cię zabić, bo jesteś ich wrogiem. Działasz w jednostce antyterrorytycznej
Michael: Wcale nie
* * *
Michael nadal nic nie pamięta na skutek narkotyku, który zaaplikowali mu terroryści. Dzwoni telefon komórky Michaela.
Michael (w panice): Co mam mówić?
Nikita: Zgadzaj się
* * *